Hatay’da yaşayan 23 yaşındaki Barış Özbay, yaklaşık üç yıl boyunca evden çıkmadan bilgisayar ve telefonla vakit geçirdi. Aile ve Sosyal Hizmetler Müdürlüğü ekiplerinin müdahalesi sonucunda, Barış evinden çıkarak tıraş oldu ve yeni bir başlangıç yaptı. Annesi Semra Özbay, oğlunun yeniden hayata tutunmasını ve bir yuva kurmasını umuyor. Ancak Barış, tedavi olmak istemediğini ve yaşamaya dair karamsar düşüncelerini sürdürüyor.
Deprem Sonrası Zorlu Süreç
Kahramanmaraş merkezli depremler, Barış ve annesi Semra Özbay için büyük bir yıkım yarattı. Depremde hem evlerini hem de yakınlarını kaybeden aile, yaşadığı psikolojik travma ile başa çıkmaya çalışıyor. Barış, yaşadığı kayıpların ardından üniversite eğitimini yarıda bırakarak sanal dünyaya kapıldı. Üç yıllık süre zarfında, temel kişisel bakımını dahi ihmal eden Barış, bu durumu ile toplumun dikkatini çekti.
Aile ve Sosyal Hizmetler Müdürlüğü'nün Müdahalesi
Hatay Valisi Mustafa Masatlı'nın talimatıyla, Aile ve Sosyal Hizmetler Müdürlüğü ekipleri Barış’ın hayatına dokunmak üzere harekete geçti. Ekipler, Barış’ın yeni bir hayata adım atması için gerekli adımları atmaya başladı. Yaklaşık üç yıl aradan sonra dışarı çıkan Barış, tıraş oldu ve duş aldı. Annesi Semra Özbay, bu gelişme ile birlikte oğlunun geleceğine dair umutlarını tazeliyor.
Barış Özbay’ın Düşünceleri
Barış, hayatına müdahale edilmesinden rahatsız olduğunu ve düşüncelerinin değişmediğini belirtti. “Hayat yaşamaya değmez” diyen Barış, Aile ve Sosyal Hizmetler ekiplerinin evine gelerek kendisini dışarı çıkarmasına karşı direnç göstermediğini ifade etti. Bu süreçte yaşadığı değişikliklerin, kendisi için anlam ifade etmediğini dile getiren genç adam, sağlık sorunlarının yaşamına etki ettiğini ancak bu durumun düşüncelerinin temeli olmadığını vurguladı.
Annesinin Umutları
Semra Özbay, oğlunun yeni görünümünden memnun olduğunu ve onun evlenip bir aile kurmasını istediğini belirtti. Annesi, “Oğlumun bu hali hep hayaldi ama gerçek oldu” diyerek, Barış’ın yaşadığı değişimin kendisi için büyük bir mutluluk kaynağı olduğunu ifade etti. Semra Özbay, oğlunun bağımsız bir hayat sürmesini, arkadaşlarıyla vakit geçirmesini ve kendi hayatı için mücadele etmesini istediğini dile getirdi.
Barış’ın geleceği belirsizliğini korurken, annesi onun mutluluğu için elinden geleni yapmaya devam ediyor. Bu süreç, hem Barış hem de annesi için yeni bir başlangıç olma potansiyeli taşıyor. Barış’ın hayat mücadelesi, sosyal hizmetlerin bireylerin yaşamına olan etkisini bir kez daha gözler önüne seriyor.
